Nederlandse belastingontduikers wonen relatief vaak in rijke gemeenten. Dat blijkt uit onderzoek van het Centraal Planbureau en de Amerikaanse universiteit Berkeley naar de zogeheten inkeerregeling. Voor het onderzoek dat ze uit eigen initiatief deden, werden de gegevens van 27.000 zwartspaarders bekeken.
Grensgemeenten
De inkeerregeling heeft tussen 2002 en 2018 €2,1 miljard aan ontweken belasting opgeleverd. De gebruikte data geeft inzicht in waar de opbiechters wonen, waar hun vermogen is gestald en hoe rijk ze zijn. Er zijn in de loop der tijd meerdere inkeerregelingen geweest, de laatste eindigde in 2018, schrijft NOS.
Het meest gebruikte belastingparadijs voor Nederlanders was Zwitserland, gevolgd door België en Luxemburg. Veel zwartspaarders met vermogen in België wonen in grensgemeenten in Zeeland en Noord-Brabant blijkt uit het onderzoek. In Baarle-Nassau ontdook ruim 1 procent van alle inwoners belasting via een Belgische bankrekening. Ook in Alphen-Chaam en Reusel-De Mierden komen relatief vaak in de lijst voor.
Contant
Het gaat daarbij om een relatief eenvoudige vorm van belastingontduiking, zegt Wouter Leenders, onderzoeker aan Berkeley. “Het gaat hier niet om hele netwerken van brievenbusbedrijven om het geld weg te sluizen. Vaak zijn het ondernemers die met contant geld de grens over rijden en het daar op een bankrekening zetten.”
Het onderzoek maakt onderscheid tussen rijke en superrijke Nederlanders. 10 procent rijkste Nederlanders en 0,01 procent rijkste Nederlanders. Alleen de superrijken maakten gebruik van complexe constructies. Bijvoorbeeld een trust op de Kaaimaneilanden.
Belasting op vermogen
Ongeveer driekwart van de €2,1 miljard kwam van de “gewone” rijken en 7 procent van de superrijken. Die verdeling is opvallend constateert Leenders. Uit onderzoek naar inkeerregelingen in Colombia en Scandinavië bleek dat juist de superrijken het grootste aandeel hadden. Een verklaring daarvoor zou kunnen zijn dat in Nederland inkomen uit kapitaal relatief laag wordt belast, aldus NOS.
Het is volgens de onderzoekers lastiger geworden om zwart te sparen. Beter informatie-uitwisseling maakt het opsporen beter en efficiënter. “Zelfs de Zwitserse overheid en Zwitserse banken delen nu informatie met Nederland”, zegt Leenders. “Dat maakt simpele belastingontduiking steeds moeilijker.”
